In de omhelzing van de natuur is het vooral de wind, die mij streelt.
Onderweg naar mijn werk.
En terug.
De bloemen vinden hun weg naar boven, het riet buigt naar links, dan weer naar rechts.
Jonge konijntjes, geiten met enorme hoorns op hun kop en koeien met hun kalfjes grazen in het gras. De elektriciteitsmasten knisperen wanneer het regent, de boten varen ronkend onder de imposante fietsbrug door.
De oude bakstenen van de huizen die ik passeer ademen geschiedenis en roepen herinneringen op. Aan mijn stagetijd bij AT5, toen ik opnames regelde voor een programma waarvan ik de naam niet meer weet. Maar waarvan ik me het bezoek aan het huisje dat als eerste op onderstaande foto staat wel kan herinneren. We konden onze kont er nauwelijks keren.
De strelingen, de herinneringen, de omhelzingen.
Genieten.
Als je goed om je heen kijkt, kun je je altijd wezenloos genieten. Fijn om te lezen!
Wat een prachtige foto’s!
Poezie! Dichten op dinsdag ๐
Mooi! ๐
Koesteren, die herinneringen. Mooi!
Je hebt er duidelijk leuke herrinneringen aan. Leuk dat deze weer voorbijkomen als jij er passeert.