Op de lagere en middelbare school schreef en ontving ik veel briefjes en brieven. De meeste heb ik bewaard. Losse kleine briefjes van vriendinnen, lange brieven van vriendjes. En terwijl ik dacht alles goed opgeborgen te hebben, wees mijn moeder mij op een door haar ingeplakte liefdesbrief uit 1981. Maar ja, toen was ik natuurlijk nog veel te klein om dat soort dingen zelf op te bergen, terwijl mijn vriendje toch echt duidelijk had gemaakt dat niemand, maar dan ook niemand de brief mocht lezen. En mijn broer, oeh, die boezemde hem echt angst in:
(klik op het plaatje voor groter)
Aaaaaaaaaah….
Tja, d’r zijn twee soorten meisjes, één om mee te trouwen en naar je moeder te brengen en één om… Nou ja, hij zag je dus meer in die laatste categorie, geloof ik. 🙂
Toen al een faute man! Hoe heette hij en wat doet ie nu? Dat vind ik altijd nog veel leuker om te weten!
@Swan: Voor zijn eigen bestwil heb ik zijn naam achterwege gelaten. 😉
Ik weet waar hij nu woont, maar wat hij doet? Geen idee!
En nu staat-ie op het internet! Dat had deze jongen vast nooit kunnen voorspellen, toen in 1981 🙂
ik heb een dagboek uit 1985.
met van dat soort briefjes.
dat is ware nostalgie. 🙂
Aah, wat lief 🙂
Ik vind het zuper liev !!!!!!
Wat een scheetje….Een man die een vrouw in wording op waarde kan schatten.
Hij wist natuurlijk niet dat jij verhalen ging vertellen en in pashokjes worstelde met je bikini’s……
Als hij eens wist.
Bedankt Aukie !
Ach gossie…