Toen ik de tennisser Pete Sampras voor het eerst op televisie zag vond ik het een raar mannetje. Hij liet af en toe zijn tong uit zijn mond hangen en was overal zwaar behaard, wat toch een gek gezicht was.
Maar zijn tennis was fabuleus en daardoor werden zijn kunsten steeds vaker op televisie getoond. Ik raakte gewend aan zijn verschijning en genoot met volle teugen van zijn spel.
Het duurde niet lang voordat ik hem adoreerde.
Hij was sterk op de baan en groots. Hij was een man waar menigeen tegenop keek, ook ik. Ik vroeg me af hoe het zou zijn om zo te kunnen tennissen als Pete. Het zou goddelijk moeten zijn.
Hij was rustig op de baan, maar een aantal keren toonde hij zijn emoties, bijvoorbeeld toen zijn coach was overleden, of toen hij Wimbledon won en de tribune opklom om zijn vader te omhelzen.
Tranen met tuiten heb ik gehuild.
Afgelopen maandagavond werd Pete Sampras gehuldigd, omdat hij besloten heeft te stoppen met tennis.
In een bomvol stadion werd hij minutenlang toegejuicht. De grootheid nam het applaus verlegen in ontvangst, zwaaide naar het publiek dat maar bleef klappen.
Sampras was onder de indruk en probeerde tevergeefs zijn tranen weg te slikken. Hij glimlachte wanneer dat lukte door de tranen heen en zijn voeten schuifelden nerveus heen en weer terwijl hij zijn gezicht begroef in zijn handen. De man die zich op de baan altijd een houding wist te geven zag er opeens uit als een klein onzeker jochie van tien.
Gelukkig kwam er een eind aan het applaus en kon hij een beetje tot zichzelf komen.
Ik baal stevig dat Pete Sampras is gestopt. Het zou grootheden verboden moeten worden om te stoppen.
Maar in elke tak van sport komt het helaas voor dat grootheden hun carrière beëindigen.
Ik denk bijvoorbeeld aan Ron Zwerver en Olaf van der Meulen die niet meer opgesteld wilden worden in het Nederlands volleybalteam en aan alle grote namen in de schaats- en kaatswereld. Het kaatsen is er niet leuker op geworden nu alle helden zijn gestopt. Nieuwe talenten krijgen weliswaar een kans om hun kunsten te vertonen, maar het is even wennen en vooral afwachten of er weer iemand als Sampras zal opstaan.