Gitaar

Een maand geleden kon ik nog helemaal geen gitaar spelen. Nu ik vier lessen bij de gitaarworkshop heb gevolgd, kan ik al een paar liedjes meepingelen. De lessen hebben een hoog tempo, maar ik kan aardig goed meekomen. Nu ik een beetje op de hoogte ben van de ins and outs van gitaarspelen, luister ik vaak naar het gitaarspel van andere mensen. Wat doen zij eigenlijk met de gitaar? Wat voor ritme spelen ze? Wat voor grepen pakken zij? Ik luister zelfs naar de straatmuzikant bij de supermarkt en moet daar stiekem om lachen. Niet omdat hij slecht speelt, maar omdat ik hem jarenlang voorbij ben gelopen zonder aandacht aan hem te besteden. Nu zet ik mijn oren op scherp en luister ik naar wat hij speelt. Vroeger luisterde ik altijd naar singer/songwriters die piano speelden. Een gitaar vond ik niet interessant en deed me weinig. In het pianospel kan ik helemaal opgaan. Dat heb ik nog steeds, maar ik ga de gitaar steeds meer waarderen. Doordat ik het instrument leer kennen, kan ik er steeds meer van genieten. Vroeger heb ik electronisch orgel gespeeld, maar ik kan geen piano spelen. Het zijn twee totaal verschillende instrumenten. Ik heb wel overwogen om piano te leren spelen, maar ik ben toch voor de gitaar gegaan omdat het makkelijker en goedkoper is om een gitaar aan te schaffen. Ook kun je dit instrument makkelijk meenemen, terwijl je met een digitale piano altijd een auto nodig hebt als je ergens wilt optreden. In de workshop leer ik ook nieuwe nummers kennen. We zijn nu bezig met ‘Leaving on a jetplane’ van John Denver. Ik voel me een cultuurbarbaar, want ik kende het nummer niet. Het liedje is zo eenvoudig, maar zo prachtig en ontroerend. Ook zijn we bezig met ‘Knocking on a heaven’s door’. Omdat we met meerdere mensen de cursus volgen, kunnen we dit driestemmig zingen terwijl we onszelf begeleiden. En dat klinkt mooi! Op dit moment wil ik zeker door met gitaarspelen. En zo goed worden dat ik op een podium mezelf kan begeleiden. En als zoveel mensen gitaar kunnen spelen, dan moet ik het toch ook kunnen?