1. Jane Eyre (2006):
De BBC heeft het ‘m weer geflikt: een kei van een kostuumdrama afleveren. In dit geval een serie, bestaande uit vier delen, maar het is alleen maar positief dat dit drama zo lang duurt. De beroemde roman ‘Jane Eyre’ van Charlotte Brontë verfilmd, een verhaal waarin Brontë haar persoonlijke ervaringen verwerkte. In tegenstelling tot het boek wordt er niet uitvoerig ingegaan op de gekwelde jeugd van Jane Eyre, maar wél op haar volwassen leven, dat begint vanaf het moment dat zij het tehuis waar ze werd opgevoed en werkte verlaat voor een baan als gouvernante bij Edward Fairfax Rochester. En net als bij al die andere bekende tv-drama’s (Sound of Music enzo) wordt ze verliefd op haar baas. Maar hoe aantrekkelijk en leuk die baas ook is, hij draagt natuurlijk wél een geheim met zich mee.
Alles klopt aan deze verfilming, inclusief hoofdrolspeelster Ruth Wilson die als 24-jarige vers van de toneelschool werd geplukt.
2. Mulholland Dr. (2001)
Soms weet je van tevoren al of een film goed is of niet. Bij deze film viel het gevoel positief uit, en klopte het ook. Wat een fantastische film! Wanneer Rita een auto-ongeluk krijgt en met geheugenverlies belandt in een huis van een vrouw waar ze wordt gevonden door het nichtje van de vrouw, ontstaat er een vriendschap tussen de twee dames. Samen gaan ze op zoek naar de identiteit van Rita.
Na het zien van de film heb ik veel commentaren van lezers op Imdb.com gelezen, want het eind van de film geeft stof tot nadenken. Ik denk dat ik het antwoord heb gevonden, maar zal het achterwege laten voor degenen die de film nog willen zien.
3. Unbreakable (2000)
Bruce Willis speelt David Dunn, een man die geen schrammetje overhoudt aan een auto-ongeluk en nog mysterieuzer: als enige overlevende zonder enige buil uit een trein stapt die is gecrasht. Hij komt in contact met ‘Mr. Glass’, zijn lichamelijke tegenpool. Waar David niet bang hoeft te zijn voor lichamelijk letsel, zit Mr. Glass gevangen in zijn eigen lijf. Bij het minste of geringste breekt hij zijn botten. Omdat David een neus heeft voor gewelddadige gebeurtenissen die op het punt staan te gebeuren, heeft Mr. Glass grote plannen met David; hij wil hem als superheld inzetten tegen het geweld in de maatschappij. David ziet echter zijn eigen superheldenrol niet zitten, zeker niet wanneer hij meer en meer achter de gruwelijke waarheid komt die Mr. Glass probeert te verbergen.
4. Noise (2007)
Jij ergert je vast ook wel eens aan de straatgeluiden om je heen. En dan vooral aan het veelvuldig afgaan van alarmen van auto’s, scooters en huizen/winkels. Bij David Owen, gespeeld door Tim Robbens, gaat deze irritatie een stuk verder: hij beukt er gewoon op los. Gaat je autoalarm af? Dan kun je bij terugkomst een kapotgeslagen vehicel vinden. Geobsedeerd is David door alle geluiden om hem heen, oordoppen helpen niet. Vervelend als je dan ook nog in de drukke metropool New York woont. Hij vertikt het om te verhuizen, de omgeving moet zich maar aanpassen aan hém. Zijn vrouw en kind worden er gek van, hij verschijnt veelvuldig voor de rechter en om zichzelf en zijn huwelijk te redden probeert hij zijn obsessie te laten voor wat het is. Maar ondertussen is hij wél de held van de buurt. Want iedereen irriteert zich en hij is de enige die er iets aan doet!
Een film die door schromelijk te overdrijven ons met de neus op de feiten drukt.
5. Groundhog Day (1993)
Bill Murray speelt de überchagrijnige weerman Phil Connors die tegen zijn zin in afreist naar het gehucht Punxsutawney om verslag te doen van ‘Groundhog Day’. Een feestelijke, maar koude februaridag waarbij een ‘groundhog’, oftewel bosmarmot, het verloop van de winter voorspelt. Je kan Phil geen groter plezier doen door meteen rechtsomkeert te maken, maar het tegenovergestelde gebeurt: hij belandt in een tijdslus waardoor hij dezelfde dag steeds opnieuw beleeft. Quelle horreur! Hij verzint van alles, want consequenties hebben zijn daden immers niet: de volgende dag is iedereen het vergeten. Behalve Phil, die zichzelf traint om álles te onthouden en zelfs piano leert spelen. Zijn grootste uitdaging is het hart van zijn aardige en mooie regisseuse (Andie MacDowell) te veroveren. En daar heeft hij alle tijd voor. Een Scrooge-verhaal in een modern jasje.
6. Cashback (2006)
Een student aan de kunstacademie lijdt aan slapeloosheid nadat zijn relatie is verbroken. Om de tijd te doden gaat hij nachtdiensten draaien in een supermarkt, waar hij en zijn collega’s zo hun eigen manieren hebben om de tijd door te komen. De student zet de tijd stil, ontdoet vrouwen van hun kleding en maakt de meest prachtige schetsen. De vrouw die hij het vaakst portretteert is Sharon, het kassameisje. Een verliefdheid is snel ontwikkeld. Kan zij hem van zijn slaapprobleem afhelpen?
7. Young People Fucking (2007)
Ach, wat een leuke titel. Maar vooral: een leuke film! We volgen vijf stellen die een band met elkaar hebben en sex willen/gaan hebben. De band tussen de stellen varieert van platonische vriendschap, geliefden, exen, one-night-stand en sex met de buren. Ieder loopt zo tegen zijn eigen problemen die natuurlijk eerst besproken moeten worden met de tegenpartij voor er überhaupt aan sex kan worden gedaan. Oké, het acteerwerk is misschien een beetje onder de maat, maar het concept is zó grappig dat het echt wel een leuke film is geworden.
8. Independence Day (1996)
Science-fiction film met een hoofdrol voor Will Smith. Het verhaal is niet het sterkste punt (zeker niet in het tweede deel), de beelden wel. Je woont in New York en whoops, opeens hangt er een megagrote vliegende schotel boven de stad. En erger nog:vernietigt de stad. Niet alleen New York, maar de hele wereld. Aliens! Buitenaardse wezens die écht geen goed in de zin hebben. Die niet zitten te wachten op een aardig welkomstwoord maar gewoon Aarde willen overnemen zodat ze deze kunnen gebruiken en na vervuiling verder trekken naar een andere planeet. Will Smith is de (militaire) held die een zooi mensen redt en daarbij ook nog eens een regeringsgeheim, of nee, verder dan dat want de president wist ook van niets, onthuld. Ondanks het door mooie beelden ondergesneeuwde verhaal een fijne film.
9. Antitrust (2001)
De jonge en talentvolle computerprogrammeur Milo wordt door het grote commerciële bedrijf NURV binnengehaald om te werken aan een communicatieprogramma (‘Synapse’). Er zit haast achter, want er is een deadline die koste wat het kost gehaald moet worden. De directeur van het bedrijf, Gary Winston (gespeeld door, hier is ‘ie weer, Tim Robbins), ontfermt zich persoonlijk over de jongen en houdt alles in de gaten. Het karakter Gary is overigens losjes gebaseerd op Bill Gates.
Milo vindt het geweldig bij NURV, werkt hard, sluit vriendschappen maar ontdekt langzaam maar zeker de stinkende kant van het zaakje. Geen hoogstaand acteerwerk (afgezien van Tim Robbins), geen hoogstaande film, maar wie into computers is kan deze film, die neigt naar het etiket tienerfilm, best waarderen.
10. Finding Neverland (2004)
Het meest bijzondere aan deze film is toch wel het waargebeurde verhaal. Dat verhaal is lieflijk en ingetogen neergezet, maar laat goed zien hoe James Barrie tot zijn meest beroemde schrijfsel ‘Peter Pan’ kwam.
Dagelijks laat auteur en dramaturg James Barrie (Johnny Depp) zijn hond uit in Kensington Gardens. Daar ontmoet hij de kinderen van het echtpaar Llewelyn Davies, waarvan in de film gekozen is voor een één-ouder gezin, gespeeld door Kate Winslet. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen James en de kinderen, maar ook tussen hem en Sylvia (Kate Winslet). James is kinderloos en in het bezit van een grote portie fantasie, die hij gebruikt voor het schrijven van toneelstukken. De kinderen zijn een grote inspiratiebron voor het schrijven van zijn meesterwerk Peter Pan. Absoluut geen superfilm, maar vanuit historisch oogpunt toch interessant.
De échte J.M. Barrie met een zoon van Sylvia (ca. 1900)
11. Caché (2005)
Een film waar ik zeer naar uitkeek, die me immens boeiend leek, maar uiteindelijk zwaar tegenviel. George en Anne Laurent (gespeeld door Daniel Auteuil en de geweldige actrice Juliette Binoche) krijgen videotapes toegestuurd met opnames van hun huis. Saaie opnames, dat wel, maar het idee dat iemand je 24/7 in de gaten houdt is op zijn zachtst gezegd frustrerend. Zeker als je op de plaats waar de opnames geschoten zijn niemand hebt zien staan (terwijl je er wel voorbij bent gereden) en je uit pure machteloosheid iemand verdenkt die onschuldig beweert te zijn zodat het je niet lukt het geheim te ontrafelen. En dat, leerde ik later, is een kenmerk van regisseur Michael Haneke. Een geheim een geheim laten, en daardoor niet alleen de hoofdpersoon maar ook de toeschouwer machteloos in het rond laten spartelen. Heel vervelend!
12. Day of the Dead (2008)
Eindelijk weer eens een horror! Hoewel ik in den beginne van mijn relatie met mijn horrorfreak best veel horror keek, had ik na twee jaar een overkill en keek alleen nog sporadisch mee. Toen lief op de computer ‘Day of the dead’ keek ben ik maar gewoon aangeschoven en mee gaan kijken. Deze versie uit 2008 is een remake van de film van horrorgoeroe George A. Romero uit 1985. En remakes zijn kwalitatief gezien niet altijd de beste films. Deze helaas ook niet. De film slaat op veel fronten de plank mis. Geen goede acteurs en geen boeiende vertelling. Een echte dertien in een dozijn film.