“Ik ben ontwaakt als uit een lange slaap waarin ik wakker was, zag, rook en hoorde. Zo leek het maar niets voelde. Voor mijn ogen veranderde de wereld, voor mijn oren veranderde mijn stem. Alle geuren waren nieuw, niets was een herinnering. Ik ben wakker nu. Alles is mij vreemd bekend als uit een jeugd waarin ik terugkeer maar waarvan de tijd de waarheid heeft geslepen. Ik ben weer waar ik jong was en niets mij meer rest dan herinnering aan wat ik ben vergeten. Ik ben het punt waarvan men weet dat alles is verloren en alles winst is. Een enkel moment moet ik verder kijken dan naar hoe het was. Een ogenblik van verte doet alles vervagen. Niets is dan meer te herkennen of te herinneren behalve de weg naar vandaag.”
2004-02-26