Het was al weer een maand geleden dat we door een Ikeahel gingen en een megagrote kledingskast lieten bezorgen. Bezoek had de onderdelen samen met lief naar de slaapkamer gesjouwd en daar stond de boel inmiddels te verstoffen. Want een megakast in elkaar zetten met een kindje in huis = een nauwelijks haalbare kaart.

Toch moesten we eraan geloven, want na ruim een maand uit vuilniszakken en koffers geleefd te hebben was ik het goed zat.

Nu moet u weten dat wij best een ster zijn in het in elkaar zetten van kasten. Volg de gebruiksaanwijzing, blijf rustig en er verschijnt vanzelf een kast. Easy does it.

De gebruiksaanwijzing gaf aan dat de kast staand in elkaar moest worden gezet als het plafond lager was dan 2.44 meter. Ik had de hoogte van het plafond opgemeten. Iets meer dan 2.44 meter gokte ik. Gokken, want ik ben niet zo groot dat ik goed kon zien waar de centimeter stopte. Toen ik lief z’n hulp nodig had en kindje tussen het stof en de planken werd gezet, vroeg hij zich af of de kast na montage nog wel omhoog getild kon worden. “Even proberen?”

Ehm, nou, ik had net gemeten, maar ja, helemaal zeker was ik ook niet en ’t gevaarte leek enorm groot, dus ja, omhoog tillen dan maar?

Hups. Argh. Puf. Krak. Krak. En nog ‘es krak.

“Terug! Voorzichtig! Pas op Dylan z’n voetje!’ gilde ik als een echte moederbouwvakker. Langzaam raakte het gevaarte de grond. De schroeven zaten nu in iets grotere gaten dan de bedoeling was.

We inspecteerden de schade. Ik zag de euro’s die we aan het ding gespendeerd hadden al de prullenbak in gaan. Verdomme!

Terwijl ik boven met kindje ging afkoelen draaide lief overal waar het kon schroeven in het hout, timmerde de achterplaat erop en riep me. Samen tilden we de kast omhoog. Het paste makkelijk, niks geen te laag plafond. Grmbl.

Afijn, de kast stond. Klaar om in te richten.

“Ehm, lief? Waar zijn nou de houders van de kledingroede?”

3 reacties

  1. Het blijft een crime, zo’n Ikea-kast in elkaar zetten. Daarom heb ik er maar een man en een schoonvader op gezet toen die van ons in elkaar moest.

    Gelukkig staat ie nu.

    Heb je de houders van de kledingroede nog gevonden? Of staan de vuilniszakken en koffers nu onderin de kast? ๐Ÿ˜‰

  2. Whoehahahaha……………………….hoe herkenbaar. Gelukkig dat Dylan zijn voetje zich net iets verder bevond dan waar de kast viel.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *