Als u bovenstaand hoofd afhakt en het vervangt door het mijne, dan heeft u een aardig beeld van waar ik mijn tijd zoal aan besteed. Ik ben de denkster, ster in nadenken over de dingen die ik wil gaan doen. Ik kan, mits ik niet op mijn werk word verwacht, uren in bed blijven liggen terwijl de voorgenomen plannen door mijn hoofd razen: zal ik gaan zwemmen of niet, ga ik nog boodschappen doen, ik draai me nog een keer om, heb ik zin om te zingen, ga ik pianospelen, zal ik een jazzstandard uitzoeken, ik sluit mijn ogen en heb zin om te dromen, misschien is het ook leuk om gitaar te spelen en oh ja, ik moet de kattenbak nog verschonen en de koelkast schoonmaken en mijn minidiscs labelen en en en…
Ik kan u wel vertellen: het helpt me geen zier. Opstaan moet ik! En beginnen! Maar dan begint het weer. Want waarméé zal ik beginnen? Uren tikken achteloos voorbij. En dan, aan het eind van de dag, vlak voor het slapen gaan, als ik mijn tijd heb doorgebracht met doelloos surfen en chatten, ga ik voor mijn eigen gemoedsrust nog snel even pianospelen. Of zingen. Of huiswerk maken. Zodat ik met een gerust hart in slaap val. Maar wat een tijd verdoe ik toch aan denken denken denken. Wat een vermoeiend hoofd heb ik. Doet u me een plezier. Hak het af en zet er een nieuwe op. Tweedehands mag ook. Als het maar doet doet doet.