Omdat er op zondag een beurs was in Antwerpen over sci-fi, fantasy en horror, reisden lief en ik af naar de Belgische stad. En omdat we dan toch al in Antwerpen waren, konden we net zo goed doorreizen naar Parijs. Dat deden we dan ook, de volgende dag. Maar niet voor we de ochtend na het bezoek aan de beurs (die voor niet-fans van starwarspoppetjes en mangastrips niet zoveel voorstelde) de Onze-Lieve-Vrouwkathedraal bezochten waar schilderijen waren tentoongesteld van Rubens en Metsijs.
Het verbaasde me hoe prachtig het was de werken in een kathedraal te zien hangen en niet in een ‘saai’ museum. Hier versterkten het gebouw en de voorstellingen de sfeer, was het eigenlijk niet meer dan logisch om een kunstwerk hier te zien hangen. Zo hoorde het, zo was het bedoeld. Een voorstelling over Jezus in Gods huis. Passender kon het niet.
Veel van de werken waren drieluiken, waarvan de zijpanelen gesloten konden worden. Zoals de loeigrote altaarstukken, die voorheen boven het altaar hingen. Maar daar hingen ze nu niet. Ze hingen aan een zuil of stonden gewoon los in de ruimte. En dat gaf een bijzonder kijkje op de achterkant, waardoor de voorstellingen op de achterzijde van de zijpanelen óók aanschouwd konden worden.
[wordt vervolgd]