Langer dan lang stond mijn gezicht vanochtend. “Gezellig dat je nu hier zit!”
Hm. Nou. Nee.
Leuk was anders. Heel anders. En dat nare onderbuikgevoel ging ook maar niet weg.
Maar toen de ICT-mannetjes hun werk hadden gedaan en ik mijn nieuwe territorium had afgebakend ging het al wat beter. En na een paar uur vond ik het eigenlijk wel prima zo, op mijn nieuwe werkplek.
Nu was het vandaag een rustige dag in het kippenhok.
Morgen maar weer eens kijken.
Alle begin is moeilijk zei mijn moeder altijd..