Waarom toch? Waarom kan ik nou niet gewoon een relaxte houding aannemen en gewoon mijn ding doen zonder dat paniekerige gedrag?
Onhandig zoek ik tussen de papieren die ik op zijn bureau heb gelegd. Ik had toch wel dat ene printje gemaakt en meegenomen?
Nee dus. Niet erg! Niet erg!
En ik hoef ook echt helemaal niet zo zenuwachtig te doen.
Het is zo’n vervelende wisselwerking. Zijn houding, zijn doen en laten stellen mij niet op mijn gemak.
Met mijn voormalige baas besprak ik laatst het waarom.
Ouwehoeren.
Ik kan niet met hem ouwehoeren.
En als ik niet met iemand kan ouwehoeren dan weet ik niet hoe ik me moet gedragen.
Straks maar als verbeterpunt aanmerken bij mijn functioneringsgesprek?