Na vier maanden thuiszitten is het tijd om me voor een aantal dagen per week bij mijn collega’s te voegen. Ergens was ik jaloers op het Zweedse systeem: daar krijgen moeders een jaar verlof. Maar hier zet de terugkomst naar de werkvloer iets in de gang wat mij goed zal doen: ritme, activiteit en sociaal doen. Na vier maanden op mijn kont te hebben gezeten en naar de muren om me heen te hebben gestaard is het wel eens goed om op de fiets te klimmen, mee te draaien in de maatschappij en overtollig zitvlees de deur te wijzen.
Het grote nadeel is dat ik mijn mannetje moet missen. Maar voor zover ik kan inschatten vindt hij het prima op de crèche. Hij geniet vooral van de andere kindjes die hem willen aaien en zoenen. Dat aaien en zoenen heeft hem al wel wat opgeleverd: een fikse verkoudheid. Tja.
De lente doet ook een fijne duit in het zakje waardoor het geen straf is om naar buiten te gaan. Logistiek gezien zal het nog wel wat voeten in aarde hebben: de kinderopvang is niet bij ons om de hoek. Aan de andere kant mogen we allang blij zijn een plek te hebben gevonden, dat valt tegenwoordig ook niet mee.
Overigens begin ik met twee uurtjes per dag. Het herstel valt nog altijd tegen. Ik kijk er dan ook wel naar uit, twee uurtjes is te overzien. Wellicht kan ik dan ook weer dingen doen die al vier maanden op mijn to-do-lijstje prijken: naar de kapper, zwemmen, massage, tandarts, fietsenmaker en osteopaat. Want als je zeeën van tijd hebt, kom je eigenlijk nergens aan toe. Morgen ligt er immers weer een lege dag in het verschiet. Maar nu ziet morgen er anders uit. Gevuld. En dat is nou net de schop onder de kont die ik nodig had.
succes!
Aha..is dat dé remedie. Oké dan, kom ik je er binnenkort ook een geven, goed?
Wil het truitje en het manneke graag zien.
@fien: Komt deze week, beloofd.
Werk ze 🙂
@fien: Staat erop!
Ik vond het ook weer heerlijk om aan de slag te gaan hoor na 4 maanden thuis zitten. Ik werd gek thuis en ook gewoon even – hoe cru het ook klinkt – zonder mn kleine meisje, was ook heerlijk. Even niet al je aandacht daarop vestigen maar ook met je eigen leventje bezig zijn. Moet zeggen, dat ik inmiddels na een half jaar weer aan de slag te zijn, wel weer verlang naar wat langer vrij, maar daar hebben we het maar niet over. En een KDV, zoals we net al via twitter bespraken, is best goed voor die kids. Ze worden er socialer van en leren speelgoed te delen en in alle rust met anderen spelen.
Het is alweer wat dagen later en het zal alweer wat meer gewend zijn, niet meer zo’n ‘andere planeet’? Of valt het mee?