Het liefst zou ik perfect willen zijn in alles wat ik doe. Ik zou hard willen studeren om optimaal op school te kunnen presteren. Ik ben echter niet gemotiveerd genoeg en presteer daarom minder goed dan ik zou willen. Maar het gevoel van ‘de beste willen zijn’ blijft.
Op mijn werk wil ik de perfecte werkneemster zijn. Ik mag geen fouten maken van mezelf. Een onmogelijke opgave. ‘Waar mensen werken worden fouten gemaakt,’ zei mijn baas eens. Ze heeft gelijk.
Ik wil de perfecte vriendin zijn naar vrienden toe. Maar soms kwets ik mensen. Of faal ik in de dingen die ik voor ze doe. Ik kan dat maar moeilijk verkroppen. Mijn handelen ligt als een ijsklomp zwaar op mijn maag en het duurt veel te lang eer ze smelt.
Ik zou mezelf eens toe moeten staan om mens te durven zijn. Om minder te streven naar perfectie en minder ophef te maken over mijn gemaakte fouten. Natuurlijk ben ik me daar terdege van bewust. Het is alleen jammer dat mijn gevoel dit niet zo ervaart.