Mathilde Santing wilde een tijd lang Matilde genoemd worden. Maar tegenwoordig staat er weer gewoon Mathilde, met een h in het midden.
Niet alleen haar naam is aan veranderingen onderhevig, Mathilde zelf kan er ook wat van.
Vroeger kreeg ze nog wel eens kritiek omdat ze zo stijfjes op het podium stond en haarzelf nooit liet gaan. Toen ik zaterdagavond in de Kleine Komedie naar haar nieuwe programma keek zag ze er uit als een diva en was haar podiumpresentatie bijna theatraal.
Ik had geen verwachtingen van haar nieuwe programma omdat ze dit keer alleen maar Nederlandse liedjes zong. En ik hou niet zo van Nederlandse liedjes.
Maar ik had beter moeten weten. Mathilde kiest altijd de mooiste nummers uit en ook al worden ze in het Nederlands gezongen, de liedjes blijven prachtig. Die avond met Mathilde was dan ook betoverend. Ik had de hele avond wel naar haar kunnen luisteren, maar de betovering hield jammergenoeg na anderhalf uur op.
Eigenlijk vind ik Mathilde geen prettig mens. Maar als ze op het podium staat ben ik meteen onder de indruk en geniet ik van alles wat ze aan de zaal geeft.
Mijn respect voor haar is al die jaren overeind gebleven. Ik heb haar ook nog nooit kunnen betrappen op een valse noot. Wat zij doet is bijna perfect te noemen.
De nummers die Mathilde zong staan nog niet op cd. En er zaten een paar juweeltjes tussen met prachtige teksten die ik graag nog eens wil beluisteren. Ik moet nog maar even geduld hebben. En anders ga ik gewoon nog een keer naar haar show kijken.