En toen zat Dylan opeens op de crèche. Zomaar! Iedereen zei dat ik moest genieten van de eerste drie maanden. Dat deed ik, met volle bewuste teugen. En nog ging het snel.
De leidsters zijn leuk, de andere kindjes grappig. Was er tijdens het intakegesprek een jongetje dat spontaan begon te huilen als lief ook maar zijn kant opkeek, tijdens de wenochtend kreeg lief van verschillende kindjes een bal in handen gedrukt en werd met ‘papa’ aangesproken. Dylan zelf vond het allemaal wel prima en was prinsheerlijk aan het relaxen in een bouncer.
Dat stelt gerust.
Al moet ik zeggen dat hij die avond uitgeput leek en veel sliep, om de volgende ochtend alleen maar te huilen. Verwerking?
Mama moet het in ieder geval ook nog allemaal verwerken. Het is wennen aan andere (veel te grote) luiers om zijn kont, vreemde handen die hem vasthouden en bacillen in aanvalspositie. Des te meer reden om borstvoeding door te zetten voor extra weerstand en intimiteit.
Oh het gaat zo hard Aukje en Dylan wordt al zo groot met zijn drie maanden. Het is fijn op de creche en dat is weer fijn voor de papa en mama, maar al die indrukken moeten verwerkt….. en ja, dat doen ze thuis.
van de veilige vertrouwde omgeving met mama ineens in een onbekende ruimte met allemaal vreemden en heel veel kindjes en kabaal. lijkt me logisch dat je daar knap moe van wordt. en ff een potje van gaat bléren ; )
en zo snel ging dat dus, die eerste maanden. en echt, nu knipper je nog twee keer met je ogen en ’t kiend is een jaar. en loopt. dus. blijf met volle bewuste teugen genieten!!!
O ja. En straks in een ommezien is hij een half jaar. En als ’t met de borstvoeding nog even lukt, is dat natuurlijk wel een enorme hulp in het bestrijden van de bacillen.
Mijn kinderen gaan naar Pake en Beppe op de dagen dat ik werk. En eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om ze op een kinderdagverblijf achter te laten. Kan me voorstellen dat je moet wennen.
Pff. Het lijkt wel honderd jaar geleden hier. Gewoon kroelen met je mannetje; ook dat gaat voorbij. Uiteindelijk. Ik zeg: Krrrrroelen maar!
Foar my is it al wer sa wat 18 jier lien, mar it stiet my noch altiden by. Al hiene wy foar de bern in gastâlder en net in pjuttersboartersplak, it ôfstân nimmen fan de lytse bliuwt. No steane wy foar de folgjende stap: de âldste aasten it hûs út foar de stúdzje. Sa as ien fan de oare reaksjes sei: it giet sa hurd dy moannen. Ik kin sizzen it giet sa hurd dy jierren!!
Genietsje fan elts moment!!
hertlike groetnis,
Lourens
Intimiteit, dat vooral… zeker na zo’n dag op de creche.
@Lourens: Dat is weer een heel andere fase! Niet alleen moeilijk, maar ook ontzettend leuk lijkt me om te kijken waar de kinders terecht komen.
Hij zal heel veel nieuwe indrukken, geluiden, beelden en luiermaten te verwerken hebben 😉
Wat mij ook opviel… ze ruiken zelfs anders. Ik probeerde te denken, dan wordem ze iig geknuffeld, maar ik ben toch degene door wie ze geknuffeld moeten worden.