Mijn huis is verlicht met kaarsen en gekleurde lichtjes van de Hema die eigenlijk voor de kerstboom zijn bedoeld, maar die half Nederland ook na de kerstdagen nog gebruikt als sfeervolle verlichting. Ik lig op mijn rug voor de brandende kachel en staar naar het plafond. Door mijn kamer klinken de klanken van de twee juweeltjes die ik vandaag heb gekocht. De één heet ‘Een kwart van mijn hart’ van Kasper van Kooten en de ander ‘Port of Call’ van Silje Nergaard. Het is lang geleden dat ik een Nederlandstalige cd heb gekocht. Ik heb twee cd’s van De Dijk in mijn cd-kast staan, en die zijn uitgebracht in 1989 en 1990. Dat is 13 jaar geleden. Ik was onder de indruk van de cd van Kasper van Kooten. Zijn zangkwaliteiten spreken me iets minder aan, maar zijn teksten zijn geniaal. De wereld die hij bezingt is ook een beetje mijn wereld. En de wereld van, ik gebruik de woorden weer, half Nederland. Toevalligerwijs heb ik zijn jeugdvriend Gilbert, waar hij over zingt in het lied ’86, leren kennen omdat een vriend van me bij de band ‘Elegy’ speelde waar Gilbert gitarist was (nou maar hopen dat het inderdaad dezelfde is!).
De cd ‘Port of Call’ van de Noorse zangeres Silje Nergaard heb ik goedkoop op de kop kunnen tikken uit de tweedehands cdbak. Heerlijk om bij weg te zwijmelen en het inspireert me om andere dingen met mijn stem uit te halen dan ik normaliter doe. Dat gebeurt wel vaker en de ervaring leert me dat ik dat jammergenoeg nooit lang vasthoud. Voor degenen die Silje niet kennen: het is van die relaxte jazz die je draait als je je nieuwe liefde hebt uitgenodigd voor een etentje bij je thuis. Waarbij je elkaar diep in de ogen kijkt en leest wat je voor elkaar voelt. Dat is echt genieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *