Dayna Kurtz was een onbekende voor me.
Ik had flarden van haar muziek gehoord door de telefoon toen ik met een vriend belde. Hij was enthousiast over haar muziek en aangezien ik een plaats op de gastenlijst van Paradiso had bemachtigd, kon ik best even een kijkje nemen.
Maar jeetje, wat was het sáái.
Dayna Kurtz maakt muziek die je het beste kan opzetten als het buiten regent en je met een fles wodka je verdriet probeert te vergeten vanwege een stukgelopen relatie.
Of iets in die trant.
Nu voelde ik me gisteravond ook niet jofel door dat gedoe rond Anja Joos.
De muziek had dit gevoel kunnen versterken, maar het werkte niet in een zaal als Paradiso. De zaal was te groot voor dit intieme optreden.
Kippenvel bleef uit en haar klanken bleven op afstand.
Na drie kwartier hield ik het voor gezien en fietste ik terug naar huis.
Nu is Dayna Kurtz geen onbekende meer voor me.
Maar ze heeft me niet kunnen overtuigen om een cd van haar aan te schaffen.