Ik lust graag een banaantje. Maar met deze warmte is het best lastig om bananen te bewaren, aangezien mijn huis zichzelf heeft omgetoverd tot een sauna.
Bij mijn ouders op de boerderij verdwijnen de bananen altijd in de koele kelder, waardoor ze in een perfecte gele staat blijven. Ik heb helaas geen koele kelder, dus dacht ik dat het een goed idee zou zijn om uit te wijken naar de koelkast.
Ik vond een mooi beschut plekje voor ze in de groentebak.
Maar toen ik de volgende dag brood uit de vriezer haalde, zat er een vreemd geurtje aan mijn boterham. Ik verdacht de bakker ervan iets te veel te hebben geknoeid met schoonmaakmiddel. Het brood smaakte echter goed, dus besteedde ik er verder geen aandacht aan. Maar een paar dagen later hing er rond de oude kaas, de boter, de yoghurt en zelfs de leverworst ook al zo’n zoete zweem. En erger nog: het próefde zoet. De bananengeur had zich vastgebeten in mijn koelkast met al zijn producten.
De bananen verlieten per direct het koude ruim. Het duurde ongeveer een week voordat de koelkast niet meer naar bananen rook. Maar de kaas, boter en yoghurt smaken nog steeds banaanzoet en de geur maakt me misselijk. Voor mij voorlopig geen bananen meer.
Achteraf gezien had ik ze niet eens in de koelkast hoeven leggen: in de koude groentebak hadden ze stuk voor stuk een zwart jasje aangetrokken.