Het is hier een komen en gaan van ziektekiemen. Niet zo mooi, want daardoor wordt er ’s nachts ook niet meer doorgeslapen en dat heeft nogal zijn weerslag op de gezondheid van papa en mama.
Inmiddels is Dylan weer beter, gaat lief zijn derde ziekdag in en probeer ik me gammelenderwijs staande te houden. Enigszins noodzakelijk, kan namelijk moeilijk vragen of Dylan mij een kopje thee en beschuit wil brengen.

Dylan

5 reacties

  1. Nou… vrágen kun je ’t natuurlijk altijd. Of dat tot het gewenste resultaat (kopje thee en beschuit) leidt, is een tweede… 😉

    Beterschap!

  2. Het is me het wintertje ook wel, hier zijn de kindjes ook om de klip klap ziek en kunnen de papa en mama de wallen niet meer verbergen. Laat het maar snel een beetje warmer worden, naar buiten met die ziektekiemen!

    Beterschap maar weer.

  3. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen, met dat kopje thee en beschuit 😉

    Beterschap!

  4. De eerste keer dat zoonlief iets voor zijn zieke mama wilde doen, kreeg ik een mandarijntje dat hij zelf had gepeld. En dan dat lieve snoetje erbij “Als je ziek bent, moet je genoeg fruit eten”…. (Hoorde ik mijzelf weer terug?!)

Laat een antwoord achter aan Neneh Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *