“Waarom zijn alle kassa’s vooraan gesloten? Nou moet ik helemaal hier naartoe lopen!”
De oude vrouw leunde half op haar wandelstok en half op het winkelwagentje dat ze schuifelend voortduwde. De mensen in de rij keken haar meewarig aan en daarna de andere kant op. Toen ze mijn kant opschuifelde omdat ik in de snelste rij stond, probeerde ik haar venijnige opmerkingen te negeren. Dat lukte niet helemaal omdat ze haar winkelwagentje tussen mij en de band probeerde te wurmen. “Sorry! Mag ik er even bij? Ik moet op het wagentje leunen!”

Ze was duidelijk uit op aandacht, om even te kunnen klagen over het leven dat haar zwaar op de maag lag, maar ik zag ook dat ze in haar positie onmogelijk bij de boodschappen kon, laat staan ze op de band leggen. En hoewel ze met haar geschreeuw waarschijnlijk alle aanwezigen tegen zich in het harnas jaagde, aarzelde ik niet. “Zal ik uw boodschappen op de band leggen?” Ik wachtte haar antwoord niet af en begon met overhevelen.

De volgende vijf minuten kon de hele winkel horen hoe lief ik was, en hoe fijn het was dat ik het uit mezelf aanbood omdat ze het zo vervelend vond om mensen te vragen. En hoeveel pijn ze had vandaag. Ik knikte naar haar, glimlachte nog maar eens en vond toen afleiding in het inpakken van mijn eigen gekochte waar.

Voor ik het wist stond ik buiten, stapte ik op mijn fiets en reed naar huis. Zonder te beseffen dat het misschien ook handig was geweest om haar spullen in te pakken.

15 reacties

  1. Dat is best heel lief inderdaad.. en misschien stimuleerde dat iemand anders weer om de boodschappen even voor haar in te pakken πŸ™‚
    Aan de andere kant: zo iemand zou gewoon iemand moeten hebben die boodschappen voor haar doet..

  2. Ja t’is altijd moeilijk oordelen over zo iemand. Lief dat je de boodschappen op de band hebt gegooid. Maar ben het ook wel een beetje met Esther eens dat ze dan gewoon iemand mee moet hebben. Wellicht iets voor u om tussen optredens door te doen? πŸ˜‰

  3. Fijne actie. Klinkt inderdaad alsof het vrouwtje aandacht wilde. Tegelijkertijd is dit misschien wel een structureel probleem voor haar. Wie weet heeft ze wel helemaal niemand om met haar mee te gaan boodschappen doen.

  4. waren oude mensen ook maar zo lief. Zo stond ik een keer op voor een vrouw in de bus, werd ze boos omdat ze niet zo oud was. De opmerking dat ze misschien moest stoppen met roken en dat sporten de gewrichten soepel houden was ook niet heel handig.

  5. Eenzaamheid is een bijzonder groot en zwaar onderschat probleem in onze maatschappij. Mischien was je trouwens niet zozeer lief alswel praktisch. De mensen achter haar waren je ongetwijfeld dankbaar.

  6. Aan de andere kant zou het wel op zijn plaats zijn als men dan zich was gaan realiseren dat zij ook hadden kunnen helpen.
    Helaas was de hulpvraag wat omslachtig, wat ik me ook wel voor kan stellen.

    Ik zou het later zelf ook fijn vinden als iemand me zou helpen dus als ik het zie zal ik vaak ook wel helpen.

  7. Dat is inderdaad heel lief! Waren er maar meer mensen zoals jou! πŸ™‚

    Groetjes

    Danny

  8. Als een kassa vooraan wΓ©l open was, had ze vast en zeker de lieve hulp die ze nu gekregen heeft niet gehad.

  9. Zeker sympathiek. Al kan ik het niet laten op te merken dat eerst het antwoord afwachten wel goed zou zijn. Weet van mijn oma dat mensen ook de neiging hebben haar goedwillend te helpen en daar mee te starten zonder het antwoord af te wachten. Zij heeft het gevoel dat ze behandeld wordt als een seniele dame. (Het is ook nooit goed πŸ˜‰ )

  10. HahHaha, Geweldig geschreven!

    Ik zag ergens bij de oude blogs een stukje staan over recenseren bij cultuurpodium… Weet je misschien of ze nog steeds mensen zoeken?

Laat een antwoord achter aan Femke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *