Gister dacht ik eraan terug. Zomaar. Toen ik naar huis fietste. Aan Joost. Een vrolijke jongen. Iel en niet moeders mooiste, maar altijd in een goed humeur.
Met Joost zocht ik K. op in het ziekenhuis. Toen we K. zo zagen liggen op de IC, aan slangen en apparaten, kon hij zijn tranen niet bedwingen.
Ik denk dat ik Joost daar wat beter leerde kennen. Dat hij ook een gevoelige kant had en niet alleen maar een lolbroek was.
Terug op school gingen we gewoon verder met keten. In dat ene jaar dat we bij elkaar in de klas zaten voerden we geen diepgaande gesprekken en kwam zijn gevoelige kant niet meer boven.
Tot ik hoorde dat hij zelfmoord had gepleegd. Van een flat gesprongen. Die gevoelige kant had kennelijk meer voeten in aarde dan hij aankon.

Zo af en toe denk ik aan Joost terug. En dan nu toevallig op de dag dat Antonie besloot het leven achter zich te laten.

De vraagtekens blijven.

8 reacties

  1. Voor de achterblijvers is het een nachtmerrie, machteloze ellende, wetende dat je hem/haar er niet van hebt kunnen weerhouden, en niet eens wist hoe zwaar zijn/haar leven was. Triest.

  2. Gevoeligheid is mooi, maar soms ook erg lastig.
    In de NRC las ik een prachtige zin:

    ‘Juist de meest talentvolle mensen kunnen waanzinnig emotioneel zijn.
    Hun fantasie schiet alle kanten op, en soms de verkeerde kant.’

  3. vreselijk. dacht vanmiddag nog aan marijke, met wie het zo goed ging, qua studie, een leuke vriend, en toen ook ineens. ze zat bij m’n zus in de klas en haar vader was mijn leraar frans. ik vond hem zo leuk en vrolijk en intens, en om hem dan daarna te zien, gebróken, ik zal het nooit weer vergeten. ze ligt vlak blij m’n opa en oma begraven en op haar steen staat ‘boven de wolken moet de vrijheid wel grenzeloos zijn’.
    ik hoop het maar.

  4. Zelfmoord. Van het idee krijg ik al kippenvel (of kippevel). Toen ik het hoorde van Antonie en dat hij maanden had gewerkt en geen feedback kreeg van zijn inzet…Toen dacht ik..Egoist! 2 kinderen achterlaten omdat je geen feedback kreeg op een monoloog?

    Ondertussen: Weer een mooie ziel weg…

Laat een antwoord achter aan Denise Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *