Aspen bestekToen ik bij lief kwam wonen, nam ik natuurlijk mijn eigen rotzooi mee. Ik was zo gehecht aan die rotzooi dat ik het vertikte om de spullen van lief te gebruiken. Tenzij het echt niet anders kon of zijn spullen mooier waren. Zijn bestek bijvoorbeeld vermeed ik als de pest. Tot grote ergernis van lief. Want als hij het eten opschepte en zijn bestek op mijn bord legde (ook zoiets, ik heb mijn eigen borden), dan stopte ik dat bestek terug in de la en pakte mijn eigen. Dat at echt een stuk lekkerder.

Lief vond het onzin. Wat maakte het soort bestek nu uit? Het at toch hetzelfde? De smaak veranderde toch niet? Ik kon het maar moeilijk uitleggen. Ik heb nu eenmaal een voorkeur voor dingen die ik mooi vind en daarvan geniet ik extra. Pak ik zijn bestek, dan is mijn genietniveau minder hoog. Zo simpel is het.

Maar toen veranderde er iets. Niet met mij, maar met lief. Opeens gaf hij de voorkeur aan mijn bestek. Ik liet van verbazing bijna mijn bord vallen. Meende hij dat nou?

Ik greep mijn kans. Kocht meer van mijn bestek in. Lief deponeerde, vrijwillig, zijn eigen bestek bij het vuil. Na drie jaar is mijn bestek ons bestek. Het mocht tijd worden ook.

10 reacties

  1. vergelijkbare situatie hier; als hij kookt eten we van zijn borden, als ik kook van de mijne…

  2. Jeetje, wat een gedoe. Ik nam geen bestek mee toen ik bij lief ging wonen, wel twee serviezen trouwens (van mijn mams, want die had er teveel van…).

  3. De aanhouder wint…ik heb gelukkig al jaren de overhand op dat gebied en aangezien hij niets meer had door z’n ex, was hij allang blij met mijn bestek;)

  4. Volgens mij was Lief gewoon verstandig om de vrede aan tafel te bewaren :). Persoonlijk hecht ik ook geen waarde aan het soort bestek: als het mes maar scherp is en goed snijdt.

  5. Ik ken dat ook wel een beetje. Gelukkig hadden J. en ik hetzelfde bestek, zij in het wit en ik in het blauw. Dan maakt het niet zo veel uit.
    Maar oei, haar borden…

  6. Hoewel ik vrijwel niets heb meegesleept herken ik ’t wel een beetje. Ik eet soep ook alleen met een ronde lepel, een ietwat langwerpige eet niet lekker, op een of andere manier.

    Smakelijk!

  7. Ha! Wijze man, dat vriendje van jou. Wijze man, zeg ik. (En ik ga dit logje vast doorsturen aan mijn vriend, kan-ie zich vast voorbereiden op wat komen gaat. Hahaha.)

  8. Kijk, ziet er hier anders uit, maar daar was het al wat over gezegd.

    Weet je zeker dat niet een stukje psychologie van de koude grond was??? Wat ouders bij hun kinderen doen. Nee, jij mag absoluut niet naar oma, als ze willen dat ze naar oma gaan? 😉

    Anyway, leuk om te lezen weer.

Laat een antwoord achter aan marijke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *