“Daar komt Wawrinka aan!” riep de jongen voor me. Hij stond er een half uur eerder dan ik en dus stond hij vooraan bij de spelersdoorgang. Ik had nog mazzel dat ik meteen achter hem stond, zodat ik de spelers toch nog goed zou kunnen zien.
Er kwamen een paar Zwitserse deelnemers van de baan af. Eén daarvan zette een handtekening op de tennisbal van de jongen voor me.
“Van wie heb je een handtekening?” riep de jongen die aan de andere kant stond. “Wawrinka!”
Ik had een foto gemaakt van de speler die de handtekening had gegeven. En aangezien ik Wawrinka de vorige dag had zien spelen, wist ik dat hij een snor had, wat kleiner en gezetter was dan deze lange slanke man. Ik twijfelde of ik de jongen uit zijn droom moest helpen. Hij was zo opgetogen met zijn handtekening dat ik besloot het erbij te laten.
Overigens kwam ik niet voor Wawrinka. Natuurlijk was het leuk om de nummer 17 van de wereld te zien, maar ik ging voor de nummer 1, het fenomeen dat ik al jaren en jaren volg, die ik vaak heb zien winnen: Roger Federer.
Mijn geduld werd beloond. Onderweg naar de baan moest hij langs een haag van fans. In die haag stond ik en maakte deze foto:
U begrijpt, mijn leven kan niet meer stuk. Zeker niet toen ik zijn sublieme tennistechniek van dichtbij mocht bewonderen: op dag 1 vanaf rij 20, op dag 2 vanaf rij 11 en op dag 3 vanaf rij 10. Ietwat jammer dat mijn buikgriep me een beetje dizzy maakte (zeker toen ik de bal van links naar rechts volgde) en afleidde, maar desondanks was het in één woord GEWELDIG dat ik mijn held eindelijk live kon bewonderen. En dat in mijn eigen stad, op een kleine baan. Hoe vaak maak je dat nou mee?
WOW dus. WOW! WOW! WOW!
Gaaf hoor! Geniet maar lekker na! Buikgriep weg hoop ik?!
@selma: Inmiddels weg gelukkig!
Alles goed Aukje? Is al een tijdje stil hier
@Alice: Ja! Veel ziek geweest en series gekeken, maar nu toch maar even wat van me laten horen vanwege je comment! 🙂