Vroeger liep ik in t-shirts met U2 erop. Ik was fan, maar misschien was de drijfveer om indruk te maken op die ene knappe jongen groter. “Mooi t-shirt,” zei hij als hij mij zag.

Het duurde niet lang voor we zoenden.

Verliefd of niet, U2 was wel een verdomd goede band. Alle hits van toen ken ik nu nog uit mijn hoofd. Ik was dan ook als een puber zo blij dat ik via via nog aan kaartjes voor de U2 360º Tour in de ArenA kon komen.

Vijf minuten voor aanvang liepen lief en ik de ArenA binnen waar de mensenmassa enthousiast applaudisseerde. Een kippenvelmoment en zó leuk dat we op deze manier ontvangen werden.
Het concert werd ingeluid met een eerbetoon aan de maanlanding veertig jaar geleden, door het nummer Space Oddity van David Bowie te draaien. Voor lief het leukste moment van de avond (tot zover zijn mening over de avond).

Achterin hadden we goed zicht, maar ik miste de gezichtsuitdrukkingen. Ik wilde echter niet als een sardientje in blik voor het podium staan, dus nam ik genoegen met een Bono die niet groter was dan mijn vinger. Dat hij levensgroot op het scherm verscheen hielp niet, dan kan je net zo goed thuis voor de buis gaan zitten.

U2 ArenA Amsterdam

De nieuwe nummers maakten het concert saai, de oude nummers maakten me blij. En die speelden ze in overvloed. Zodat ik het twee uur durende concert tegen alle verwachting in tot het einde toe uitzat. En zo vertoefde ik ruim twee uur in mijn eigen jeugdsentiment. Ik dacht nog even terug aan die knappe jongen van toen. Misschien was hij wel één van de 60.000 aanwezigen…

6 reacties

  1. Ja, goede band. Maar zet nu eerst eens een koptelefoon op je buik met Supertramp! Maar da’s natuurlijk heel persoonlijk! 🙂

  2. Mooi is dat he, hoe muziek zo onlosmakelijk verbonden kan zijn met prettige herinneringen.

  3. Zou hij ook nog aan jou gedacht hebben? Fijn dat je zo genoten hebt. Maar ik ben het wel een beetje eens met jouw Lief: ook ik luister liever naar Bowie. Heb indertijd wel U2 twee maal gezien en Bowie maar één keer. Dat was geloof ik, tijdens zijn 5e afscheidstoernee…;-)

  4. Ik wilde net zeggen: was er geen groot scherm dan? Wel dus, maar je hebt gelijk. Dan is het net tv kijken. Bij mij is het net een tenniswedstrijd kijken: van het podium naar het scherm en weer terug. Mijn nek doet er pijn van, maar dat gevoel van de zaal en die muziek! Aaaah dat maakt alles weer goed 😀 En die jongen? Ja die was er vast en dacht wellicht hetzelfde 😉

  5. Ook voor mij was de opening van het concert van U2 afgelopen dinsdag, 21 juli 2009, mijn hoogtepunt: sinds mijn 14e jaar is mijn bijnaam namelijk MayorTom, dus goeie opening van U2?
    En smaken verschillen (gelukkig maar) ; ik was juist enorm geraakt door de nieuwe nummers die zij speelden zoals die techno versie van I’ll go crazy en het fragiele einde met Moments of Surrender. Maar ook ik ben een U2-fan van het eerste uur dus ook de “oude” nummers konden mij behagen…
    Jammer dat je zo laat binnenkwam, Aukje, want Snow Patrol had de zaal al behoorlijk opgewarmd?

  6. @SirCumSized: Het schijnt wel dat het concert van dinsdag stukken beter was dan het concert van maandag. En ik kies voor minder lang staan zonder voorprogramma dan zere benen met voorprogramma. 🙂

Laat een antwoord achter aan Theo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *