Op de site van Michael Minneboo, waar hij dagelijks foto’s post, kwam ik vandaag wel een heel bijzondere foto tegen. Namelijk die van een zwevende meneer op het Leidseplein (klik om naar de foto te gaan).
Kijk, een meneer die zijn zweefkunstje op televisie laat zien geloof ik niet. Maar iemand die het aandurft om zwevend de straat op te gaan, da’s andere koek.

Wat hij doet is levitatie: ‘Het omhoog zweven van voorwerpen of levende wezens, zonder dat daar een afdoende wetenschappelijke verklaring (zoals elektromagnetisme of luchtdruk) voor te geven is’ (bron: Wikipedia). Toen ik verder las, kwam ik erachter dat ik vroeger ook een poging tot levitatie heb ondernomen.

Ik had al eens verteld dat mijn nichtjes en ik glaasje hadden gedraaid. Maar op de zolder van mijn ouders hebben we ook het levitatiespel gespeeld. Eén van ons zat op een stoel. De andere vier plaatsen hun vingers onder de oksels en knieholtes van degene die op de stoel zat. We telden af. Eén. Twee. Drie. Vier. Op vijf tilden we degene die op de stoel zat op.

Het optillen had ‘zo licht als een veertje’ moeten zijn als we de juiste ademtechniek hadden gebruik. En hoewel de persoon een stukje van de grond afkwam, gebruikten we waarschijnlijk onze handen ipv alleen vingers.
We wilden heel graag geloven dat het lichter was dan we dachten, maar we wisten donders goed dat dat idee een verzinsel was. Al vonden we het wel verdomd spannend!

Tja, levitatie. Misschien bestaat het. Misschien kan die meneer het op de foto het écht. Zou het?

7 reacties

  1. Ik ben het eens – en dat gebeurt niet vaak – met Renesmurf. Zodra er een stok staat naast de persoon, dan is het al verdacht 🙂

  2. Fascinerend. En vaak is het weten van het geheim helemaal niet leuker dan het in het ongewisse blijven.

  3. hij is toch de winnaar van die uri geller wedstrijd? hmmm…

Laat een antwoord achter aan Renesmurf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *