27 weken en 2 dagen
Voorstelrondje: je noemt je naam, aantal weken dat je zwanger bent, waar je werkt en wat het wordt. Dat kan maar één ding betekenen: zwangerschapscursus.
Ik heb er wel voor gezorgd dat ik maar een half uur theorie heb en daarna een uur lang aan het sporten ben. Fitness welteverstaan. Nooit in geïnteresseerd geweest, ik haat apparaten, maar hier spelen meer factoren mee, zoals locatie, dag, tijdstip, cursusgeld en dus de half uur theorie.
Om volgende week meteen te gaan spijbelen vanwege een concert, maar goed.
En zo was ik dus een uur lang met kilo’s in de weer. Probeerde me in te houden, want als ik zelfs van tai’chi blessures krijg, zal dat met fanatiek fitnessen helemaal het geval zijn. Tijdens het voorstelrondje vertelden de meesten dat ze zich zo goed voelden. Na zo’n drie kwartier zag ik toch menigeen naar hun buik grijpen of rustig aan doen vanwege de pijn. Ik had nergens last van, ik had lekker rustig aan gedaan, series van 20 gemaakt in plaats van 30 en kennelijk had dat een goede uitwerking. De volgende dag was er zelfs geen sprake van spierpijn.
En zo probeer ik kalmpjes op te bouwen, mijn spieren te versterken voor het moment suprême en geen overkill aan beweging te veroorzaken; dat laatste had me begin deze week nog een harde buik met pijn opgeleverd.
Met de start van deze cursus en het aanbelanden in het laatste trimester van de zwangerschap heb ik het gevoel dat het echte werk nu pas begint. En dat boezemt me toch enigszins angst in, want ik steven af op zwangerschapskwaaltjes, een zware buik en uiteindelijk de bevalling.
En een uitvlucht is er niet.
Goed bezig! Ja zo’n laatste trimester is altijd een beetje dubbel qua gevoel, maar jij gaat dat tentamen glorieus halen!
Je zult inderdaad door moeten gaan. Maar zo te lezen pak je het verstandig aan, dus zal het wel lukken.
Nee, een uitvlucht is er inderdaad niet. Je gaat hoe dan ook bevallen, maar dat gaat heus lukken… 😉
Jij perst ‘het’ er zo uit, joh! No problem! 🙂
Aan de ene kant lijkt het mij prachtig om zwanger te zijn maar het vooruitzicht op een bijzonder pijnlijke ervaring vind ik dan weer wat minder. Geen wonder dat veel Amerikaanse vrouwen bevallen met een keizersnede onder volledige verdoving. Anderzijds kan ik mij voorstellen dat je als vrouw de pijn bewust wilt ervaren, omdat dat bijdraagt aan de ervaring. Ik bedoel maar: als sporter wil je toch ook door de pijngrens bij het behalen van een of ander record en niet gaan slapen om wakker te worden met een gouden medaille om je nek. Denk ik dan weer. Hoe dan ook: veel plezier dit laatste trimester!
Sterkte ermee. Bij mij stopte alles na “zwangerschap”. Dat er daarna nog bevalling en kind zouden volgen, zat nog niet in mijn systeem. Dat kwam pas veel later. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. 🙂