Veel mensen begrijpen het niet. Zelfs de verkoopster vond het nodig er een opmerking over te maken. “Zo’n boek zou ik nooit kopen!”
Nou madame, inmiddels heb ik er drie.

Ik begrijp zelf ook wel dat het luguber is en dat menigeen er niet over wil lezen. Over het beest van België. De psychopaat. De ranzige stinkerd die menig leven verwoestte. Marc Dutroux.

Het begon met het boek ‘De Neus’. Over de Nederlandse militair Harry Jongen die door te ruiken aan een stok die hij in de grond steekt weet of er lijken zijn begraven. Hij hielp met het opsporen van massagraven, de babylijkjes in Epe en, hij hielp met het zoeken naar An en Eefje. En vond ze.

Het volgende boek dat ik kocht heette ‘Witte Stippen’. Een boek van journaliste Anne de Graaf die de ontvoeringszaken op de voet volgde en er over schreef in Het Nieuwsblad. Ze reconstrueerde de gebeurtenissen. Maar omdat zij niet persoonlijk betrokken was, kwam ik niet ver in het boek. Nee, dan het volgende boek dat ik kocht: ‘Ik was twaalf en ik fietste naar school’.

Op de voorzijde een foto van Sabine Dardenne, die op 12-jarige leeftijd werd ontvoerd en het er levend vanaf bracht. 80 Dagen zat ze opgesloten in een ruimte van 99 bij 334 cm. Het beest behandelde haar als een beest, ze doorstond de ene gruwelijkheid na de andere en hoewel ze, gelukkig, in dit boek niet ingaat op de vunzige details, schept ze een goed beeld van haar ervaring die haar voor het leven tekende. Het boek is een verschrikking, maar Sabine vertelt met veel kracht en duidelijkheid. Ze kwam levend uit haar hol gekropen toen ze zeurde om een vriendinnetje. Ze werd gek van de eenzame opsluiting. Tijdens de ontvoering van een meisje dat als vriendinnetje was bedoeld maakt Dutroux een fout en zette justitie op het spoor van Sabine.

Het boek is een pageturner, maar hopt van verleden tijd naar tegenwoordige tijd. Niet bijzonder goed geschreven dus, al werd het wel een bestseller. Het schetst een traumatisch beeld van wat een slachtoffer van Dutroux meemaakte. Het klopt dat je dat moet durven te lezen. Het ís namelijk verschrikkelijk naar, maar de enige manier om er achter te komen wat die meisjes hebben meegemaakt. Of je dat wilt weten? Ik kennelijk wel. Net zoals ik geïnteresseerd ben in het monster Hitler, ben ik geïnteresseerd in de manipulerende leugenaar en psychopaat Dutroux. Om te zien waar ze toe in staat zijn, hoe hun slachtoffers de gevaren ondergaan.

Sabine pakte zo goed en kwaad als het kon haar leven weer op. Verscheen acht jaar later als getuige en kreeg Dutroux achter tralies, waar hij nu levenslang zit en hopelijk niet weer vervroegd vrijkomt. Want één ding is zonder die boeken te lezen wel duidelijk: dit is iemand die nooit, maar dan ook nooit meer voet mag zetten in onze maatschappij.

7 reacties

  1. Het boek wil ik niet lezen. Bang dat het me te veel naar de strot grijpt en ik het niet los kan laten. De discussie over wat er met Dutroux moet gebeuren voerden J. en ik toevallig deze vakantie. We hebben er drie avonden over doorgepraat en kwamen er niet uit. Van mij mag hij dood. Als hij ooit vrijkomt, zal hij gelyncht worden. Als hij ooit vrijkomt, zal hij recidiveren. Hij kost nu alleen maar geld en hij moet gewoon weg. Weg weg weg. J. bleef pleiten voor ‘hij is ook een mens’. Nee, hij is wat mij betreft geen mens meer. En zo zijn er meerdere van dit soort moordenaars en verkrachters. Ondanks hun zielige jeugd of andere verzachtende omstandigheden hebben zij getoond geen enkel geweten te hebben. En dat kun je nooit meer fixen. Hoeveel therapie, medicijnen of TBS je er ook tegenaan gooit. De enige oplossing om slachtoffers-van-de-toekomst te voorkomen, is zo iemand doden. Liever hij dood, dan een paar volgende meisjes voor de rest van hun leven getekend. Want dat zijn olievlekken. Zij zijn niet de enige beschadigden. Ouders, broertjes, zusjes, toekomstige partners, toekomstige kinderen. Er is een olievlek aan slachtoffers ontstaan bij ieder kind dat maar ontvoerd, verkracht en vermoord werd.

    Ach, ik kan door blijven praten hierover. Hij moet dood. Zegt zij die nog geen spin kapot slaat…

  2. Ik heb het boek ook gelezen. Niet alleen uit interesse, net als jij, maar zeker ook om een beeld te krijgen hoe deze psychopaten te werk gaan en het gespreksonderwerp “kinderlokkers” beter met mijn kinderen te kunnen bespreken. Nu kan ik me een beter beeld vormen hoe ze deze kinderen manipuleren. Waar ik woon is het helaas schering en inslag dat mensen in auto’s met afgeplakte nummerborden proberen scholieren te kidnappen. Na het lezen van een dergelijk boek, kan ik hier makkelijker over spreken. Ook op school wordt hier veel over gesproken. Beste tips: als iemand je aanspreekt, blijf altijd buiten de reikwijdte van hun armen en loop in tegengestelde richting weg als waar de neus van de auto heen wijst.

  3. Nu nog de mensen voor wie Dutroux in opdracht “meisjes regelde”. Die blijven vooralsnog buiten schot. Helaas.

  4. @Terrebel: Die bestaan niet hoor, is alleen maar een manipulerende manier van hem om de schuld bij iemand anders te leggen.

  5. Nog een tip voor in dit rijtje: Echte mannen eten geen kaas van Maria Mosterd. Volgens mij is er al een vervolg, Bindi. Heel indrukwekkend.

  6. @Micheline: Loverboy-verhalen trekken me dan weer niet, maar ze manipuleren op dezelfde manier als Dutroux zodat ze veel van de slachtoffers gedaan krijgen. Dank voor de tip in ieder geval!

  7. Ik zie het boek hier regelmatig liggen als ik een car boot sale afstruin, maar ondanks dat ik het onderwerp wel interessant vind ben ik niet van plan het te kopen, omdat ik weet dat ik dan constant de boel van engels naar nederlands ga zitten vertalen….

Laat een antwoord achter aan Aukje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *