De mist trekt langzaam op. Alleen mijn keel weigert dienst. Vandaag liet ik me voor het eerst weer zien op het werk. Had tijdens de malaise wel thuis gewerkt, onbeperkt filmpjes kijken op de bank zat er helaas niet in, maar toch is werken op m’n werkplek prettiger.

Vandaag toonde ik mijn keel aan mijn nieuwe huisarts. Die ik waarschijnlijk niet nogmaals ga raadplegen, want werkzaam tot 1 april. Toch leuk dat ik hem mijn keel nog even mocht laten zien.

Zonder diagnose wandelde ik naar buiten. Misschien een ontsteking die op zijn retour was? Antibiotica had in ieder geval geen zin.

De mooie zonnige dag deed me besluiten naar het werk te fietsen. Twee weken voor pampus gelegen en nauwelijks beweging gehad, maar fietsen zou ik. En het ging best.

Aan het einde van mijn werkdag fietste ik wit weggetrokken naar huis. Moe en lamlendig wachtte mij een klein jongetje met uitgestrekte armpjes en een grote glimlach.

Nog even en ik kan weer liedjes zingen voor de kleine man.

5 reacties

  1. Wij zijn stoer, no matter what! Hier ook griepachtige verschijnselen, maar laat me ook niet kennen hoor. 🙂

  2. Beterschap! Het voorjaar komt eraan en daar houden griepvirussen (viri?) niet zo van!

Laat een antwoord achter aan Irene Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *