1. Revolutionary Road (2009)
Kate Winslet en Leonardo DiCaprio voor het eerst sinds Titanic weer in een film, het leek wel groter nieuws dan de film zelf. De twee spetteren wederom van het scherm af en zetten op steengoede wijze neer hoe een veelbelovend huwelijk vervalt in ruzies en sleur. Emotioneel drama op zijn best.

Revolutionary Road

2. Brideshead Revisited (1982)
De serie kende ik niet, in 2008 is er nog een film van gemaakt die ook aan mijn aandacht ontsnapte. Maar wat ik ben blij dat ik deze serie ontdekte doordat de dvd-box stond te pronken bij Fame. In een speelduur van bijna 11 uur volgen we Charles Ryder (Jeremy Irons) die tijdens zijn studietijd op Oxford bevriend raakt met de aristocraat Sebastian Flyte. Maar zijn aristocratische roots zitten hem dwars en uiten zich in een alcoholverslaving. Hij trekt zich terug van de wereld en zet de vriendschap met Charles op het spel. Van daaruit ontwikkelt zich het verhaal verder en ontvouwt zich op het scherm het ene drama na het andere. Naar een boek van Evelyn Waugh, die onderlinge relaties knap neer weet te zetten.

Brideshead Revisited

 

3. Empreinte de l’ange, L’ (2008)
Oftewel: de afdruk van een engel. Ooit afgevraagd wat dat kuiltje onder je neus daar doet? Daar heeft een engel zijn vinger opgelegd toen je werd geboren, zodat je onschuldig ter wereld zou komen. In deze film is een moeder ervan overtuigd haar zeven jaar geleden overleden dochter te herkennen. Haar dochter kwam een paar dagen na haar geboorte om tijdens een brand in een ziekenhuis. Een knap staaltje moedergevoel of een dramatisch geval van hysterie? Gebaseerd op een waargebeurd verhaal en boeiend tot het eind toe.

l'Empreinte de l'ange

 

4. Blindness (2008)
Indringende film over een mondiale infectie die de mensheid blind maakt. Natuurlijk zijn er altijd een paar mensen resistent, in dit geval Julianne Moore. Onder het mom van ‘ik ben ook blind’ laat ze zich vrijwillig opsluiten samen met haar man en honderden anderen blinden in een pand omringd door bewakers die er niet voor terugdeinzen om je neer te schieten wanneer je de omheining te dicht nadert. Omdat er in het pand zelf geen bewaking of leider is, ontstaan er zelfgemaakte regels die van kwaad tot erger gaan. Hoe een kleine bevolking probeert te overleven, de macht te pakken waarbij geweld niet geschuwd wordt. Bij vlagen een nare film, ook omdat je weet dat je misschien wel hetzelfde zou doen/overkomen in eenzelfde soort situatie. Het eind is in zijn eenvoud subliem.

Blindness

5. The Sisterhood of the Traveling Pants 2 (2008)
Vier totaal verschillende vrouwen met vier verschillende problemen die sinds lange tijd vriendinnen zijn. Ze sluiten een ‘sisterhood of the traveling pants’ omdat ze allemaal dezelfde spijkerbroek passen die ze tijdens de zomervakantie naar elkaar doorsturen. De spijkerbroek brengt geluk, maar in deel 2 lijkt dat geluk uit te blijven. Een echte meidenfilm, en ja, ik heb daar een groot zwak voor.

Sisterhoofd of the traveling Pants

 

6. Oorlogswinter (2008)
Nederland is goed in het maken van kinder- én oorlogsfilms. Oorlogswinter is daar ook nog ‘es een combinatie van. Het verhaal wordt verteld vanuit de veertienjarige Michiel, die op deze jonge leeftijd krijgt te maken met het verzet en verraad tijdens de tweede wereldoorlog. Wie is te vertrouwen en wie niet? Is zijn eigen familie wel te vertrouwen?
Mooie beelden en een goed verhaal dat net iets te lang voortkabbelt.

7. Across the Universe (2007)
In de categorie aparte films is dit er één. Een musicalfilm vol peace en Beatlesliedjes.

Across the Universe

Across the Universe

 

Het verhaal speelt zich af ten tijde van de Vietnam-oorlog. Van een groepje bevriende jongeren worden een paar jongens uitgezonden en anderen bieden verzet. Een aaneenschakeling van mooie beelden en opnieuw gearrangeerde Beatlesnummers. Opmerkelijke film die om zijn originaliteit en mooie sfeerbeelden indruk maakt.

8. Sex and the City (2008)
Omdat deze film zo slecht werd ontvangen, had ik weinig verwachtingen. En waar verwachtingen laag zijn, valt het altijd mee. Ik snapte dan ook niet zo goed waar iedereen zo moeilijk over deed. Ja, het was het vervolg op de serie, maar so what? Geen van de fans die een compleet nieuw verhaal wilden, het lijkt me dat iedereen wel wilde weten hoe het verder ging met de welvarende dames. Ik heb daarom net zo veel genoten als van de serie. Geen hoogtepunt, maar in dit geval ook niet nodig. 

9. Wuthering Heights (1978)
Ik houd van drama, ik houd van romantische verhalen, ik houd van kostuumfilms, maar: Wuthering Heights ging zelfs mij te ver. Belangrijk vind ik het wel om te weten waar het bekende nummer van Kate Bush en natuurlijk het boek over gaat, maar jongens jongens, dit is echt drama in het kwadraat. Ik genoot van de acteerkunsten van Ken Hutchison, maar gruwde van Kay Adshead als Cathy. Ik heb het uitgekeken omdat ik per sé wilde weten hoe het afliep, maar was blij dat ik het achter de rug had!

Wuthering Heights

10. Wall-E (2008)
Te hoge verwachtingen maken van deze film een tegenvaller. Toegegeven, het ziet er prachtig uit en Wall-E is ook hartstikke schattig, maar het verhaal is best saai. De onderliggende laag van het verhaal (die eigenlijk heel duidelijk is te zien) trof me het meest. Uiteindelijk willen we gewoon een werkend leven, dingen zelf opbouwen en zelf ontdekken (wie de film heeft gezien begrijpt wat ik bedoel). 

Wall-E

11. Cold Comfort Farm (1995)
De ouders van de welgestelde Flora (Kate Beckinsale) zijn overleden, iets waar ze zelf niet erg mee zit, waardoor ze op zoek moet naar onderdak. Ze schrijft haar familieleden aan en uit degenen die haar willen onderhouden kiest ze de meest avontuurlijke. Dat is namelijk interessant voor het boek dat ze wil schrijven.
Ze komt terecht op ‘Cold Comfort Farm’, waar de oudste dame des huizes een streng regime hanteert. Iedereen is bang voor haar, behalve Flora. Met haar positieve en opgewekte humeur tovert ze de grauwe en saaie wereld van de bewoners om in een kleurrijk paradijs en weet zelfs tot de oude dame door te dringen. Allemaal leuk en vrolijk met een grappig rolletje van Stephen Fry, maar ook niet meer dan dat. 

12. How to Lose Friends & Alienate People (2008)
Komisch acteur Simon Pegg speelt Sidney Young, een vervelend mannetje met foute grappen. Ondanks zijn irritante gedrag wordt hij gevraagd om te gaan schrijven voor een belangrijk magazine in New York, waar hij artikelen mag schrijven over beroemdheden. Op de redactie is Kirsten Dunst de enige die hem enigszins kan luchten.
Een grappige film die niet lang blijft hangen.

11 reacties

  1. Ook geen van allen gezien. Maar goed om je recensies te lezen!

    Ben het met Karin eens over Milk. Lake Tahoe ook gezien, goed, maar zou niet in m’n top 3 komen. Zou sowieso eens na moeten denken over m’n top 3, heb zoveel films gezien de afgelopen tijd.

  2. Ik kijk nooit naar een film waarvan ik het boek gelezen heb. Dus oorlogswinter zal ik niet zien. Het boek vond ik heel goed.
    Brideshead Revisited had ik gelukkig niet gelezen in 82, want wat heb ik toen genoten van de serie.
    Wuthering Heights gelezen, evenals het boek van haar zuster, Jane Eyre. In het begin vond ik er niets aan, pas na nog een keer lezen vond ik het knap wat de zusjes Brontë geschreven hebben, gezien de tijd en omstandigheden waarin ze leefden.

  3. Mooi geschreven recensie!

    Deel 1 van “The Sisterhood of the traveling pants” zag ik in een vliegtuig. Ik vond dat een film die laat zien wat vriendschap inhoudt. Deel 2 (nog) niet gezien. Als ik de recensie van Across The Universe lees dan wil ik die zeker zien. De titelsong bevat een mooie tekst.

  4. Wauw, wat een filmpjes weer, ik vind films kijken eigenlijk alleen leuk in de bioscoop en zelfs dat doe ik veel te weinig.

    Wuthering heights vond ik een prachtig boek en ik heb ook een paar mooie verfilmingen gezien (misschien deze ook wel), maar ja…ik houd dan ook van een beetje drama en veel passie ;-).

  5. Sisterhood of the Traveling pants: beetje ongelukkige titel (naar een boek, ik weet het), want hier in Engeland klinkt het of die meiden een onderbroek aan het doorsturen zijn. Niet zo’n fris idee. Het was wel erg een meiden-film, vond het ook geen ‘vrouwen’, moet ik zeggen.

    Sex and the City: geen idee waarom hier een film van is gemaakt. Het was een uitgerekte aflevering, dat het een film was voegde absoluut niets toe, behalve meer geld in de zakken van iedereen die betrokken was. Heb ‘m dan ook pas gekeken toen hij op de film-kanelen verscheen.

    Wall-e: Toen ik ‘m in de bioscoop ging zien had ik geen idee dat in de eerste drie kwartier (of zelfs langer) eigenlijk geen woord gesproken werd. Ik werd er een beetje ongeduldig van, maar bij een tweede keer (op dvd) kijken, kon ik er wel erg van genieten.

    Oorlogswinter: het boek was goed, kan ik me nog herinneren van de basisschool. Ik weet niet of de film hier ook zal verschijnen, maar ik houd de ‘world cinema’ sectie van HMV in de gaten.

  6. Blindness: ooit, lang geleden het boek gelezen en laatst de film gezien, erg goed, maar ook griezelig en beklemmend. Moet er vaak aan terug denken. L’empreinte de l’ange wil ik zooo graag zien, komt nog, en Wall-E, echt, niks aan. Ik ben in slaap gevallen. Leuk, zo’n lijstje.

  7. Wat zijn er toch veel films…

    Ik heb niet één van bovenstaande films gezien.
    nr.1 staat op mijn lijstje om zeker te gaan zien en al die anderen zie ik vanzelf wel verschijnen (of niet, ik hoef ze namelijk niet allemaal te zien) want dochterlief is nog erger film-verslaafd dan de moeder. Zij zorgt wel voor verse films

  8. Ik heb alleen Oorlogswinter gezien en die vond ik erg mooi. Net zo mooi als ik het boek destijds vond.

  9. Ik vond Wall-E niet zo goed als de meeste mensen. Mooi gemaakt, maar een beetje te emo voor mijn smaak. Across the Universe kon mij meer bekoren. Originele film met prachtige songs (schreef de Beatles-fan.)

Laat een antwoord achter aan She Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *