Op het terras was het tafeltje dicht aan de kant van de weg nog vrij. Geen ideale plek omdat er een vrachtwagen met grijper naast ons verscheen die verkeersborden, zand en stenen in zijn bak laadde. Het gaf nogal wat lawaai, ik stelde voor om aan een ander vrijgekomen tafeltje te gaan zitten, maar omdat het niet lang zou duren bleven we toch zitten.

Dat hebben we geweten.

Opeens zag ik de zwarte arm met grijper op me af komen. In een flits dacht ik na over wat ik moest doen. Het was niet levensbedreigend, maar dat zou het wel kunnen worden. Mezelf in veiligheid brengen leek me verstandig, dus stond ik op en rende onder de grijparm door. Als dat ding maar niet naar beneden valt, dacht ik nog.

Lief zat met de rug naar het gebeuren toe en zag het niet aankomen, maar toen ik me omdraaide was hij opgestaan en veilig. De zwangere vrouw naast ons was net op tijd gevlucht: haar stoel en bank werden door de grijper meegesleurd.

De chauffeur had gelukkig in de gaten wat hij veroorzaakte. En dat was maar goed ook. Want het terras bevond zich naast de verloskundigenpraktijk en het consultatiebureau, met als gevolg een hoop zwangeren en verse moeders als bezoekers.

Iedereen stond geschrokken te kijken naar het gebeuren. De chauffeur kon nauwelijks iets uitbrengen, toonde amper emotie en schudde alleen zijn hoofd. Hij schaamde zich waarschijnlijk diep, want het had slecht kunnen aflopen.

Binnen een paar minuten was de commotie voorbij en de vrachtwagen vertrokken. En hoewel ik in eerste instantie giechelde van de zenuwen, ging dit al snel over in bibberen. De verloskundige had dat meteen door: mijn bloeddruk was een stuk hoger dan vorige keer.

10 reacties

  1. tjongejonge! al met al goed afgelopen…gelukkig maar! wat een oen! ben voor mijn werk ook veel op weg, en begrijp het wel….maar je moet wel gefocust blijven…. hoe is het verder? gaat alles goed ?

  2. Jeetje dan schrik je je toch te pletter? geen wonder dat je bloeddruk hoger was….die vent was duidelijk niet goed bij zijn hoofd….

  3. Wat een oen! Een beetje emotie van zijn kant en op zijn minst een ‘sorry’ was wel op zijn plaats geweest zeg.

  4. Heftig om mee te maken. Gelukkig ben je ongedeerd. En respect dat je lief (dat ik dat als man type) zich zo inhield, ik zou best in staat zijn geweest om die chauffeur toch even ’toe te spreken’

  5. Op zich vriendelijk van die chauffeur natuurlijk dat hij jouw vracht ook wilde dragen, maar zwangere vrouwen doen dat nou eenmaal liever zelf.

Laat een antwoord achter aan Qliekje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *