Wat voelde ik me een waardeloze moeder toen de leidster van de crèche me vertelde dat er een verkleedfeestje was in het kader van carnaval. Ik staarde naar de blauwe joggingbroek en het donkerblauwe truitje van kindje terwijl mijn hart brak van schuldbesef. Ik wist van geen feestje.

Vorige keer had ik een herkansing gekregen, toen ik de brief over het voorleesontbijt vergat door te lezen. Gelukkig was er een tweede ontbijt georganiseerd.
Maar een tweede verkleedfeestje was er niet.

Kindje huppelde vrolijk naar huis en ik hobbelde chagrijnig achter hem aan.
Thuis dook ik in de computer om alle nieuwsbrieven uit te pluizen.
Nergens kwam ik een aankondiging van een feestje tegen. Hoe had ik het kúnnen weten?

Dus mailde ik de manager van het kinderdagverblijf, om te vragen waar de informatie was te vinden.
En dat wordt een cliffhanger hoor. Ze is namelijk op vakantie.

3 reacties

  1. Op ons kdv staan dat soort aankondigingen op de deur en in de lift. Het heeft mij even tijd gekost om me aan te leren om niet blind de deur open te doen van Ieke’s lokaal. 🙂

  2. Gelukkig dringt dit soort zaken niet door tot het mannetje. Ach, en schuldgevoel…wat kun je er mee? Je doet je best en meer is niet mogelijk. Goed van je dat je niet klakkeloos aannam dat de “fout” bij jou lag. Niets is immers wat het lijkt 🙂

  3. Och, zo herkenbaar. Ik heb zelfs eens een schoolvoorstelling gemist, M was daar heel verdrietig over. Toen heb ik me weken waardeloos gevoeld! maar ik ben door schade en schande wijs geworden en noteer elke week alle belangrijke data uit de nieuwsbrief. En jij hebt ‘m ws niet eens gekregen, dus don’t beat yourself up!

Laat een antwoord achter aan Niki Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *