Vorig jaar waren ze me vergeten. Pas toen ik bij Vaderdag een werkje in handen kreeg gedrukt en opmerkte dat ik nu wel iets kreeg, sloegen de leidsters verschrikt hun hand voor de mond en gingen alsnog aan de slag. Nieuwe crèche, nieuwe kansen.Vandaag kreeg ik een prachtig stukje handwerkLees Verder
Het is waar wat Inkie in een comment al aangaf: ik ben een tevreden mens. Kindje brengt rust en structuur in mijn leven, waar ik zeer wel bij vaar. En laat het ook nog ‘es een übervrolijk en tevreden kindje zijn. Maar het leven zou het leven niet zijn alsLees Verder
Toen lief en ik mijmerden over een eigen kindje, verzuchtten we hoe fijn het zou zijn als we met zo’n kleintje in huis ‘gedwongen’ werden meer dingen buiten de deur te gaan doen. Want lief en ik waren ongelooflijke computerplakkers. En dat waren we best wel een beetje zat. InmiddelsLees Verder
De mist trekt langzaam op. Alleen mijn keel weigert dienst. Vandaag liet ik me voor het eerst weer zien op het werk. Had tijdens de malaise wel thuis gewerkt, onbeperkt filmpjes kijken op de bank zat er helaas niet in, maar toch is werken op m’n werkplek prettiger. Vandaag toondeLees Verder
Het is hier een komen en gaan van ziektekiemen. Niet zo mooi, want daardoor wordt er ’s nachts ook niet meer doorgeslapen en dat heeft nogal zijn weerslag op de gezondheid van papa en mama.Inmiddels is Dylan weer beter, gaat lief zijn derde ziekdag in en probeer ik me gammelenderwijsLees Verder
Een laptop (van lief) en een kopje thee. Een tuinstoel, een tafel en twee slapende mannen. Dat is mijn zondagochtend in het nieuwe huis. Het is al weer bijna twee weken geleden dat wij de Pijp gedag zeiden. Ik dacht dat ik het hevig zou missen, misschien niet zo goedLees Verder
Tussen alle verhuisstress door werd Dylan gewoon 1 jaar. 1! En hij voelde zich nog best goed ook, waardoor hij zijn dag doorbracht op de nieuwe crèche en ik zijn kamer poetste. Die nu zo goed als klaar is: Dit weekend vieren we zijn verjaardag, als opa en oma erLees Verder
Tussen het inpakken door werd Dylan ziek. Hoge koorts en vastgeplakt aan mama. Of papa, ook goed. Maar mama en papa wilden graag verder met het voorbereiden van de verhuizing. Dat schoot dus niet zo op. Gevolg: bezigheden uitstellen tot een volgende vakantie. En nu genoegen nemen met het hoognodige.GelukkigLees Verder
Eigenlijk was het de eerste sneeuw die mijn gedachten naar vorig jaar terug lieten gaan. Ik was net op tijd met zwangerschapsverlof gegaan; daarna werd het winter. Ik schuifelde met mijn dikke buik over de besneeuwde trottoirs om de tram naar het ziekenhuis te pakken. Even voor kerst werd hetLees Verder
Dylan was niet op z’n best toen we dit weekend in Friesland waren. Zijn temperatuur rees de pan uit, zoals bijna bij elk bezoek. Alsof hij niet tegen de boerderijlucht kan. Maar tussen de bedrijven door was hij best te genieten en liet zijn pake en beppe trots zijn toenLees Verder
“En dan is hier de 80 graden sauna, die op dit moment erg vol is vanwege de aufguss.” De deur staat open en wanneer ik met mijn badjas aan een blik naar binnen werp zie ik dicht op elkaar gepakte hompen lichamen zitten. Oké. We zijn ergens in Drenthe, hebbenLees Verder
“Volgens mij heeft ‘ie in zijn eigen snot gelegen,” meldde ik toen ik Dylan naar de crèche bracht. Er zaten korstjes in zijn wimpers die lastig te verwijderen waren, alleen al omdat hij het dan op een krijsen zette. Vier uur later werd ik gebeld. Ontstoken ogen en een ontroostbaarLees Verder
Laatst zat hier een twee maanden jonge baby op de bank. En die bleef gewoon zitten. Terwijl ik mijn handen vol had m’n springkind leek de tijd dat Dylan zo kalmpjes erbij zat lang geleden. Hij klimt, springt, lacht, staat, zit, valt, stapt, brabbelt, tijgert en dat gepaard met ontzettendLees Verder
En even een vergelijk met mijn babyhoofd. Links moi, rechts Dylan:Lees Verder
Het kindje was weer ‘es ziek. Oorontsteking dit keer. Niet dat ik ’t door had. Pas toen hij aan de beterende hand was en ik hem ophaalde bij de crèche, vertelde een moeder over haar oorontstekingervaringen met haar eigen kind. “Dylan heeft dat niet, hij trekt niet aan z’n oortjes,”Lees Verder
Opeens staan we in de startblokken om een nieuw huis te kopen. Hoewel, opeens. Er was natuurlijk eerst een kindje en voor het kindje überhaupt was geboren kregen we al advies dat het misschien handiger zou zijn om te gaan verhuizen. Maar verhuizen in Amsterdam doe je niet zo makkelijk.Lees Verder
Opeens zit ‘ie in de kinderstoel een boterham te eten, is hij aan het tijgeren geslagen en wil niets liever dan staan en op en neer huppen. Hij babbelt er op los, schatert het uit als hij wordt gekieteld en is een beetje eenkennig. Maar bovenal is het een verdomdLees Verder
© 2003-heden Aukje.net. Alle rechten voorbehouden