Een mens wil altijd meer en sneller dan hij kan. Wat dat betreft zijn baby’s een fijne spiegel, die geven zich gewoon over aan het moment. Iets waar ik lering uit kan trekken, want me overgeven aan de traagheid van mijn herstel valt me zwaar. Ik kan maar niet uit mijn hoofd zetten hoe sneller mijn herstel zou gaan als ik natuurlijk was bevallen. Achteraf is het makkelijk praten, maar misschien ook niet, want als ik, of liever gezegd wij, voor een natuurlijke bevalling hadden gekozen was ik uiteindelijk misschien ook op de OK beland of had Dylan een beschadiging opgelopen.

Je hebt alleen zekerheid over het verloop van de keus die je hebt gemaakt.

Gister was de sneeuw eindelijk verdwenen en durfde ik weer een stapje buiten de deur te wagen. Ik liep tot de tweede hoek van de straat. Gek hoe zo’n klein eindje opeens megaver lijkt.
Vandaag ging ik een blokje om. Hoe fantastisch het ook is om met lief en kind te kunnen wandelen, ook al is het maar voor 10 minuutjes, moeilijk vind ik het ook. Want de wond trekt, doet pijn en ik word maar weer eens met de neus op de feiten gedrukt: voorheen draaide ik mijn hand niet om voor een wandeling naar de supermarkt, nu is dat out of the question.

Gretig en hongerig ben ik en kijk uit naar de stappen die ik nog ga maken zodat ik uiteindelijk wél in die supermarkt sta. Het kan me niet snel genoeg gaan.

8 reacties

  1. Stapje voor stapje.
    Letterlijk en figuurlijk.
    Kan me voorstellen dat het verwarring brengt.
    En dan nu de clichee van de dag: over een jaar ben je het allemaal weer vergeten 😉
    Sterkte ermee X

  2. Herkenbaar die frustratie. Het duurt gelukkig geen jaar want zelf ben ik het na 3 maanden al vergeten. Tijd gaat echt snel met een kleintje, geniet ervan!

  3. Noodgedwongen pas op de plaats. Zo frustrerend als het maar kan.

    Tegen de tijd dat het lente is ben jij weer helemaal in vorm en dat is toch wel iets om naar uit te kijken. Sterkte ermee, het is echt niet niks. X

  4. meis, ik ben wel natuurlijk (…) bevallen en bij mij duurde het 6 weken eer ik weer een beetje pijnloos kon zitten en lopen. dus. laat die gedachte maar los.
    het gaat zoals het gaat.
    Kleuter was 3 maanden toen ik weer eens wat verder liep en thuis niet de tranen meer weg hoefde te slikken.
    en dan gaat het ineens snel.
    en dan vergeet je niet, maar weet je.
    it was all worth it in the end =)

  5. Nu kun je je vast niet meer voorstellen dat je ooit in die supermarkt komt, maar er komt ook een dag dat je je niet kan voorstellen dat je het zo lastig vond!

    Ja, ik weet het: het is makkelijk zeggen voor buitenstaanders, maar sommige cliche’s zijn echt waar (anders waren het ook geen cliche’s geworden) Alles Sal Reg Kom!

    Echt waar! In the meanwhile: geniet van je kleine mannetje, want voor je het weet zit ie op het voortgezet onderwijs. (En dat is ook echt waar!!)

    Groets, Evelyn

  6. Soms zie je maar dat – alles wat je héél graag wilt, en normaal ook kunt – nu even niet aan de orde is.
    Geniet lekker van Lief & Dylan. Je kunt nog lang genoeg Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan…(Herman van Veen)

  7. Doe het alsjeblieft rustig aan. Mijn schoonzusje was te fanatiek vlak na haar keizersnede en moest opnieuw gehecht worden, en zit nu in zes weken nietttsssss mogen, zelfs nog geen waterkoker tillen.

Laat een antwoord achter aan Maurice Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *