Als vanouds

Ik moet zeggen, ik ben blij dat ik niet meer de godganse dag thuis zit. De deuren naar de buitenwereld zijn geopend en de frisse lucht die het met zich meebrengt laat ik met alle plezier door mijn (te) kortgeknipte haren waaien. Het is fijn om onder de mensen te zijn en mezelf nuttig te maken.

Collega’s vroegen me of ik het niet vervelend vond om weer aan de slag te gaan. Na vier maanden vrijheid is het toch raar om weer op het werk te verschijnen?

Dacht het niet!
En het begrip vrijheid is hier niet op zijn plaats. Moeder zijn betekent nou niet dat je gigantisch veel vrije tijd hebt. En als je dan ook nog herstellende bent is het juist fijn om weer mee te kunnen draaien.

Na het warme onthaal compleet met cadeaus zag ik mijn omgeving al snel weer als vanouds worden. Niet alleen het werk, maar ook de grapjes en onderlinge irritaties. Met mijn twee uurtjes sluit ik de deur voor ik me er aan kan ergeren.

Bijzonder grappig zijn de mensen die me groeten alsof ik er gister nog zat. Anderen onthalen me juist als een verloren gewaande dochter.
Ik vind het allemaal prima. Ik vermaak me wel. Ik laat het gevoel meer te zijn dan een moeder maar al te graag bezit van me nemen.